14 Temmuz 2009 Salı

kalemim tutuk

uzunca bi zaman oldu yazmayalı. Çoook yoğun geçiyor günler. Babamızın hasretini biraz olsun dindirmeye çalıştık misafirlerimizle. Teyze,yenge,dayılar,kuzenler .... gezmeler tozmalar derken babasız son günümüz. Yani yarın kavuşacağız. Biz onu özledik oda bizi tabiiii.

Bu arada zeynoşum da büyüdü. Çok çabuk çıkardığımız alt dişlerden sonra üst dişlerin inatçılığı bizi yordu. Bu arada kızım yeni yeni şeyler öğrendi. Ama halaaaa emekleyemiyo. Hiç kendini zorlamaya niyeti yok.Ama olsun ben onu kucağımda taşırım.

Yarın ayrılık vakti dededen anneanneden. bakalım bu sefer nasıl adapte olacak kızım. geçen sefer 1 hafta uyumamıştık. neyseki babamız gelince izinde olacak mesai yaparlar kızıyla :)))

Nedense içimden yazmak gelmiyor. Duygularımı sıraya koyamıyorum kalemim tutuk tıpkı yüreğim gibi.