suçluyum..

Suçluyum hem de çoooook... Küçücükken seni bırakıp işe gitmek zorunda kaldığım için suçluyum. Kimbilir belki sana yetemediğim için sonra seni öyle evde boynu bükük bırakıp bensiz bıraktığım için. Yani suçluyum ve suçumun cezası neyse razıyım:((((

Tam iki gün oldu okullar açılalı. Yani iki gündür yüreğim bin parça. Aklım sende ruhum sende. Bugün giderken öpüp koklayamadım bile. Kıyamadım sana uyanırsın diye. Biraz da anneanneni düşündüm dinlensin diye. Malum sana yetişmek zor zanaat. Kokunu da yanımda götüremeyince zaman hiç geçmedi. Seni bu kadar emin ellerde bıraktığım halde bu kadar zor geliyor gitmek. Başka türlüsünü düşenemiyorum bile. Bazen düşünüyorum belki bir gün bana keşke çalışmasaydın beni bırakmasaydın der misin diye? Yada ne biliyim işte buna benzer şeyler.Aslında herşey senin için kazandığım parada sana tüm emeklerimin sana olduğu gibi.

Bugün biraz huysusluk yapmışsın. Kapıya bakıp bakıp ağlamışsın ben gelmiyorum diye. Şimdi bütün bunları bilince yarın sabah nasıl giderim bilemiyorum. Zaten çok zor gelen gitmeler imkansıza dönüşecek. Anneannen sen üzülürsün hasta olursun diye bi soluk bile yalnız bırakmıyor seni. Hiç bir iş yapmıyor meleğim sen ağlama diye. Yani bırakıyorum seni ama bi yandan da içim çok rahat. Çok iyi bakıldığını bilmek huzur veriyor. Ben işten gelince sevincini de anlatmak gerek doğrusu. Kahkahalar bi yandan el çırpmalar bi yandan. Bi de sevincinden o yana bu yana dönmelerin var. Beni görünce verdiğin bu tepki her ne kadar hoşuma gitsede beni çok sevmem ruhumu okşasada acımı hafifletmiyor. Çünkü odadan çıkınca koşar şekilde peşimden geliyorsun bacağımı yakalayınca da saldırıyorsun bana beni al diye.

Çok özür dilerim ceylan gözlü yavrum. İnan şu hayatta en son isteyeceğim şey senin ağlaman.

Umarım büyüdüğün zaman beni anlarsın.

Seni çok seviyorum cnm kızım