AYRILIK ATEŞTEN BİR OK

tam yüreğimin ortasında bir yer acıyor. Baba ocağı bile dar geliyor tıpkı vücudumun yüreğime dar geldiği gibi. Ne pırıl pırıl gökyüzü açıyor içimi ne de güneşin sıcağı... Kalabalıkların arasında kaybolmak istiyorum. Tek dayanağım ise küçük meleğim. Onu babasından ayrı büyütmek çok zor olsada onun varlığı bana güç veren. Kimbilir belki onunla çekilir hale geliyor ayrılıklar. Birde vuslatın heyecanı içimi saran. Hani şair diyor ya beklemek güzel şey eğer gelecekse beklenen ... İşte aynen öyle sevdiğimi beklemek de güzel. Yeter ki gelsin o ben beklemeye razıyım.

Kızımla yine anneannedeyiz. Zaten onlar olmasa napardım bilemiyorum. Kızımın ve benim vazgeçilmezlerimiz onlar.Herşey için minnettarım onlara.