Bu resimde görülen kumbara kızıma ait.
Birikim yaptığımız kumbaramız.Bugüne kadar bu paraları ne yapacaksın annecim dediğimde parkta oyuncaklara atacağım diyordu.
Geçen gün birlikte Somali dramını izledik. Görünce televizyonda ben de paraları ve yiyecekleri olmadığından bahsettim. O'nun anlayacağı dilden anlattım biraz. Hassas bir çocuk olduğunu biliyordum ama böyle bir şey düşünebileceğini hiç tahmin etmiyordum doğrusu. Biz bu konuşmayı yaptıktan sonra ki sabah oyun oynuyorduk. Sonra nolduysa kumbarasını aldı geldi ve beni şoke etti. 'Anneeee bu payalayı aç çocuklaya veyelim mi?' Öyle şaşırdım ki ne diyeceğimi bilemedim. Ve inanın Onunla öyle gurur duydum ki anlatamam. Şimdi birlikte bankaya gidip kumbarayı açtıracağız. Paralarıda göndereceğiz.
Önceki postta aşkımın ayağını kırdığından bahsetmiştim. Resim eklememiştim . Onca iş güç varken işte sevgili böyle dinlenmede...
Yazacak çok şey birikmiş yada stres çeneme vurmuş bilemiyorum. ,
Geçen sene okula gelen bir kitapçıdan kızıma masalcı almıştım.
Malum kızım kitapları seviyor.
Ancak bu zamana kadar pek verim alamamıştık. Çünkü sonuna kadar dinlemeden sayfaları çeviriyordu. Biraz da spirallere zarar veriyordu( bilerek değil çevirirken)
Tekrar deneyelim diye çıkardım.
iyi ki de çıkarmışım. Öyle güzel dinliyor ki...
Ben de dinliyorum onunla beraber.
Çenemde yorulmamış oluyor.
Pijamalarımızı giydik masalımızı dinledik. Sonra kuzu uyudu bende blogla meşgulüm.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder